konkurs architektura energoaktywna

fort sztuki w cascais_magdalena urbaniak 2015
I nagroda w konkursie na prace dyplomowe II stopnia architektura energoaktywna

centrum sportów lotniczych w lesznie_joanna matuszek 2015
III nagroda w konkursie na prace dyplomowe II stopnia architektura energoaktywna

karolina bloch_off bridge schron turystyczny w dolinie rozpudy 2015
II nagroda w konkursie architektura energoaktywna

sara zapotoczna_dom cieśli z warsztatem 2015
III nagroda w konkursie architektura energoaktywna

aleksandra zalewska_safe in container 2014
nagroda w konkursie architektura energoaktywna

Tematem pracy jest projekt tymczasowego domu dla ofiar katastrof. Opracowanie zagadnienia wojny w Syrii zostało podjęte ze względu na jej ogromny problem i skutki jakie spowodowała wojna. Tymczasowe schronienie dla uchodźców z Syrii, poparte zatrważającymi statystykami: w 2013 roku uciekło z kraju ok 3 mln ludzi, szacuje się ,że w 2014 roku liczba ich wyniesie już 5 mln. Jako główny kierunek wędrówki wybierają oni Liban, a dokładniej Dolinę Bekaa, w okolicach miasta Hemel – dlatego też jest on proponowaną lokalizacją. Ten projekt jest próbą uzyskania taniego, przenośnego, szybkiego w montażu, jak najbardziej samowystarczalnego miejsca zamieszkania dla uchodźców, które będzie również miejscem, ciepłym, dający namiastkę domu, w którym uchodźcy poczują się bezpiecznie. Ludzie z uciekającego kraju nie mają wiele rzeczy ze sobą, jedynie to, co uda im sie unieść przez długa wedrówkę. W obliczu katastrofy każdy człowiek reaguje inaczej, możemy natomiast wyróżnić 3 etapy zachowania, któremu poddają się ludzie w sytuacji kryzysowej: faza kryzysowa – czyli potrzeba przebywania w dużej grupie, zahamowanie – czyli chęć izolacji oraz finalny etap – adaptacja, gdzie powoli następuje wyrównanie nastroju. Projekt zapewnia miejsca dla ludzi przezywających różne etapy. Z założenia ma być on prosty, jego program został ograniczony do niezbędnego minimum. Założenie składa się z 2 elementów – mieszkalnego i sanitarnego. Układ jest dostosowany do kierunku wiejących tam wiatrów południowo-wschodnich aby zapewnić dobre przewietrzanie. Całość złożona jest z modułów 6-cio i 10-cio osobowych. Budynek składa się z 7 elementów, tworząc jednostkę, którą zamieszkuje 50 osób. Rozczłonkowanie bryły pozwala na zaaranżowanie ciekawej przestrzeni, gdzie można spędzać czas wspólnie, jak i indywidualnie. W każdym module mieszkalnym znajduje się piec – koza, maty do spania oraz miejsce na ewentualne rzeczy mieszkańców. Część sanitarna składa się z dwóch ułożonych na sobie kontenerów i jest wspólna dla wszystkich mieszkańców.
Budynek łączy elementy różnych środowisk, z których pochodzą uchodźcy: spiętrzenie, rozczłonkowanie oraz prosta forma bryły nawiązują do miast i wsi, natomiast zacienianie materiałami przywodzi na myśl beduińskie namioty. Dzięki swobodnej formie rozwieszanych zasłon, proste kształty kontenerów tracą na surowości. Dodatkowym elementem lokalnym są grafiki umieszczone na kontenerach – są to typowe, arabskie wzory.

anna siwiec_schron turystyczny 2014
I nagroda w konkursie architektura energoaktywna

Własne doświadczenie trudu wspinaczki na szczyt, bez możliwości schronienia się pod dachem i nabrania sił, oraz historia człowieka, który na Przełęczy Świnickiej przenocował w wykopanej w śniegu jamie, były główną inspiracją dla zaprojektowanego schronu. W tym rejonie Tatr, na wysokości ponad 2000 m.n.p.m. brak miejsc umożliwiających bezpieczne przeczekanie burzy, czy schronienie i ogrzanie się w przypadku przemarznięcia jest dotkliwym problemem. Celem pracy było stworzenie przystanku na górskim szlaku zgodnego z ideą zrównoważonego rozwoju w szeroko rozumianych aspektach: społecznym, funkcjonalnym, ekonomicznym i środowiskowym. Przy projektowaniu ważną rolę odgrywały kwestie efektywnego zarządzania energią, wodą, materiałami i odpadami. Uwarunkowania te odnoszą się zarówno do procesu projektowania, jak i użytkowania i rozbiórki budynku. Obiekt został zaprojektowany w niskim standardzie z zastosowaniem najprostszych mechanizmów co ogranicza do minimum zużycie energii i wody oraz zmniejsza potrzebę konserwacji. Obiekt jest całkowicie samowystarczalny w energię. Opracowanie zawiera koncepcję budynku ze strefą odpoczynku chwilowego, noclegową, sanitarną, wspólną oraz strefą przygotowania posiłku. Obiekt stanowi jednocześnie punkt widokowy na panoramę Tatr. Projekt zawiera również koncepcję rozwiązań konstrukcyjnych i instalacji.
Przewodnimi czynnikami determinującymi kształt bryły były warunki terenowe, atmosferyczne i ekspozycyjne panujące na działce, oraz chęć jak najmniejszej ingerencji w zastany teren i krajobraz. Bazą była prosta bryła o podstawie kwadratowej, wysokości 3 m w świetle, przeszkleniu ściany południowej umożliwiającemu widok na panoramę Tatr i zadaszeniu tworzącemu ochronę przeciwsłoneczną.

magdalena grzegorzewska_veggie BOX 2014
nominacja do nagrody na konkurs na dyplom roku SARP
nagroda w konkursie architektura energoaktywna

VeggiBOX to obiekt w zabudowie plombowej o założeniach proekologicznych, będących zgodnymi z ideą zrównoważonego rozwoju. Obejmuje poszukiwania dotyczące współczesnego mieszkalnictwa, będącego odpowiedzią na zapotrzebowanie dzisiejszego świata. To także próba odejścia od standardowego pojmowania mieszkania w mieście jako zamkniętej przestrzeni, zapewniającej podstawowe potrzeby człowieka. Elementy farmy miejskiej, w połączeniu z odpowiednio zaprojektowanymi jednostkami mieszkalnymi, dają duże możliwości relacjo-twórcze między sąsiadami. Zakres opracowania obejmuje działkę we wschodniej części Wyspy Mieszczańskiej przy ulicy Zyndrama z Maszkowic we Wrocławiu. Działka zorientowana jest na linii: wschód-zachód, co jest korzystne ze względu na równomierne doświetlenie mieszkań Jest to obszar atrakcyjny jednak niewykorzystany, wymagający rewitalizacji. Główna idea budynku opiera się na połączeniu miejskiej farmy, z zabudową wielorodzinną w jeden obiekt, aby to osiągnąć przyjęto szereg rozwiązań. Zastosowano podwójną fasadę szklaną z żaluzjami przeciwsłonecznymi. Cała elewacja tworzy szklarnię dla miejskich upraw, a pomiędzy nimi zaprojektowano boksy mieszkalne. Przewidziano elastyczny i mobilny układ jednostek mieszkalnych, od minimum 3 do maksymalnie 18. Mieszkania zostały zlokalizowane w osobnych boksach, jednak strefy wejściowe do nich zaprojektowano tak, by były blisko siebie. Grupa sąsiedzka nie jest zbyt duża (18-40 osób), co przeciwdziała anonimowości która nie sprzyja odpowiedzialności czy integracji. Mieszkania stanowią przestrzeń indywidualną mieszkańców, natomiast życie społeczne i sąsiedzkie oraz uprawy przebiegają na zielonych tarasach. Moduły mieszkalne mają wymiary 6 x 6 m x 3,3 m. Jest możliwość ich piętrzenia, w efekcie dając mieszkania dwupoziomowe. Zgodnie z założeniem ideowym mieszkania „przenikają” się z otoczeniemdzięki możliwości swobodnego przechodzenia między strefami dom-ogród, poprzez przeszklone, przesuwne drzwi. Typy mieszkań zostały zróżnicowane, tak by sprostać oczekiwaniom różnych odbiorców. Każde z mieszkań zostało otoczone ażurowym tarasem, na którym znajdują się piętrowe donice z możliwością uprawy zieleni wraz z systemem nawadniania. Wprowadzono również intensyfikację upraw poprzez ich spiętrzenie. Uprawy te będą prowadzone przez mieszkańców boksów, oraz pracowników warzywniaka/kwiaciarni/baru ze świeżymi sokami z części usługowej. Do nawadniania roślin zaproponowano wykorzystanie wody deszczowej, zbieranej w pojemnikach pod dachem. Wszystkie boksy posiadają swoją indywidualną część, która nie jest wyraźnie oddzielona, jednak wystarczająco by dawała poczucie odpowiedzialności i przynależności.